Concerto de música antiga na EMAO
O venres 15 de xuño ás 20.30 horas, terá lugar no Auditorio da Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo, un concerto a cargo do Departamento de Música Antiga do Conservatorio "Manuel Quiroga"" de Pontevedra. Unha estupenda oportunidade para escoitar, en vivo, música dos séculos XVI, XVII e XVIII, interpretada cos seus instrumentos orixinais: viola de gamba, teorba, guitarra barroca, frauta de bico. A entrada é libre ata completar o aforo.<br />
Esta actuación forma parte das actividades de colaboración que desde hai anos mantén ese Centro de ensino coa EMAO, especialmente co obradoiro de Construcción Artesanal de Instrumentos Musicais (CAIM-Luthería antiga).
Músicas Reencontradas
Polos camiños da historia, noutrora separadas, veñen agora atoparse novamente, dúas pólas da música que un día a cultura escrita esgazara. Quizáis por iso, saudosas, a música culta anterior a J. S. Bach e as músicas da tradición oral que ata nós chegaron, volven a miúdo beber unha da outra para procurar estilos, modos, cadencias, ou cando menos e en calquera caso, inspiración, para ser recreadas e postas de novo en vida para os ouvintes contemporáneos. O traballo da EMAO, e particularmente do seu taller de instrumentos, é unha boa proba dos resultados desta procura mutua: tradicionais zanfonas a carón do seu antecesor, o organistrum medieval; fídulas e violas; harpas de lonxana tradición céltica –real ou imaxinaria, tanto ten- que viaxan entre Irlanda e Compostela; delicados laúdes que andiveran entre a taberna e o pazo cortesán.
O concerto do departamento de Música Antiga do Conservatorio Manuel Quiroga, co que a EMAO ven mantendo unha estreita colaboración desde hai anos, quere ser un elo neste diálogo a través da historia, e para elo, trae a este espazo, melodías, ritmos e sons dos séculos XVI, XVII e XVIII. Tráeos para que nos seus instrumentos revivan novamente na cercanía destes primos irmáns, e na percepción de ouvidos atentos a un son, por veces áspero e picante, outras mate e delicado; un son que evoca un espazo á vez antigo e actual, por igual ventura dos que hoxe tallan a madeira e dos que con delicados dedos fan brotar dela harmonías sen tempo.
Sentemos e escoitemos atentos o diálogo imaxinario das músicas, que é tamén o diálogo de dúas institucións formativas, a EMAO e o Conservatorio Manuel Quiroga, comprometidas nun mesmo afán: o de que nada borre a historia.
Descargar todas as imaxes
Músicas Reencontradas
Polos camiños da historia, noutrora separadas, veñen agora atoparse novamente, dúas pólas da música que un día a cultura escrita esgazara. Quizáis por iso, saudosas, a música culta anterior a J. S. Bach e as músicas da tradición oral que ata nós chegaron, volven a miúdo beber unha da outra para procurar estilos, modos, cadencias, ou cando menos e en calquera caso, inspiración, para ser recreadas e postas de novo en vida para os ouvintes contemporáneos. O traballo da EMAO, e particularmente do seu taller de instrumentos, é unha boa proba dos resultados desta procura mutua: tradicionais zanfonas a carón do seu antecesor, o organistrum medieval; fídulas e violas; harpas de lonxana tradición céltica –real ou imaxinaria, tanto ten- que viaxan entre Irlanda e Compostela; delicados laúdes que andiveran entre a taberna e o pazo cortesán.
O concerto do departamento de Música Antiga do Conservatorio Manuel Quiroga, co que a EMAO ven mantendo unha estreita colaboración desde hai anos, quere ser un elo neste diálogo a través da historia, e para elo, trae a este espazo, melodías, ritmos e sons dos séculos XVI, XVII e XVIII. Tráeos para que nos seus instrumentos revivan novamente na cercanía destes primos irmáns, e na percepción de ouvidos atentos a un son, por veces áspero e picante, outras mate e delicado; un son que evoca un espazo á vez antigo e actual, por igual ventura dos que hoxe tallan a madeira e dos que con delicados dedos fan brotar dela harmonías sen tempo.
Sentemos e escoitemos atentos o diálogo imaxinario das músicas, que é tamén o diálogo de dúas institucións formativas, a EMAO e o Conservatorio Manuel Quiroga, comprometidas nun mesmo afán: o de que nada borre a historia.