O Marco exhibe unha retrospectiva de Alfonso Galván
“É a crónica dun éxito anunciado”, manifestou o rexedor, durante a presentación da mostra do artista madrileño, ausente por unha indisposición, que poderá visitarse na primeira planta do museo ata o 7 de setembro.
Abel Caballero, a tenente de Alcaldía, Carmela Silva; o concelleiro de Cultura, Gorka Gómez; o director do Marco, Miguel Fernández-Cid; e a filla do pintor, María Van Den Eynd, participaron este xoves na presentación da exposición sobre Alfonso Galván que permanecerá nas salas frontais da primeira planta do Marco desde o de abril ao 7 de setembro.
No acto, o rexedor puxo en valor a obra de Alfonso Galván e a súa traxectoria, trasladando o seu entusiasmo coa exposición que cualificou como “a crónica dun éxito anunciado”. María Van Den Eynd, no nome do artista, agradeceu ao Concello e ao museo a organización da mostra que é “pintura con maiúsculas, para estar nun museo”.
Pola súa banda, o comisario Miguel Fernández-Cid, destacou a traxectoria de Alfonso Galván como pintor de “paisaxes abertas, de pintura orientalista de paisaxes amplas” e que sempre consegue que “atopemos algo” nas súas obras.
Alfonso Galván (Madrid, 1945) formouse na Academia de Belas Artes de San Fernando e realizou a súa primeira exposición individual en Madrid en 1973. Pertence á xeración de artistas nacidos nos anos corenta, que comezan a ter os seus primeiros éxitos artísticos ao redor de 1970. Con influencia do hiperrealismo norteamericano, o realismo fantástico, o realismo fotográfico ou o pop, moitos recibiron directamente os ensinos de Antonio López no período no que era mestre na Academia de Belas Artes de San Fernando, e foron denominados os Novos Realistas.
A súa obra inicial ten un forte contido social, para proseguir con imaxes dunha natureza onírica, na que se mesturan as referencias culturais, os símbolos, os xogos. A mostra establece dúas atmosferas: unha dominada pola presenza de animais utilizando como punto de partida documentos e fotografías familiares tomadas en África nos anos 50 e outra atmosfera en aparencia máis lírica, con paisaxes abertas e referencias orientalistas, con inclusión de textos en chinés, en especial do Daodejing, que Alfonso Galván traduciu, ilustrou e caligrafou.
