Performance na Casa das Artes
o pintor Darío Basso, o poeta Carlos Oroza e o saxofonista Gautama del Campo realizarán unha acción de performance na Casa das Artes de Vigo, con motivo de clausura da exposición Algoritmi dixit. O acto terá lugar o sábado día 12 ás 20 horas.
A exposición, que termina na casa das Artes o próximo día 13, mostrouse hai moi pouco na Fundación Luís Seoane de A Coruña e continúa a súa andaina para
presentarse a partir de maio no Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela.Máis adiante itinerará por varios países en Oriente Medio volvendo a Vigo en 2009, con ocasión da World Fishing Exhibition.
A instalación componse de 23 haimas cairotas de 430 x 260 cm. cada unha- impresas con teselacións xeométricas que utilizan teselacions matemáticas e serven na súa contorna habitual para protexer e ornamentar edificios en construción. Proxéctanse tamén dous vídeos con música de instrumentos autóctonos exipcios e imaxes do proceso pictórico. O soporte elixido evidencia a unificación de culturas: as inscricións nas teas evocan a memoria do saber compartido por varias civilizacións, mentres a presenza arquitectónica abarca todo ese coñecemento, identificando ao conxunto coas mesmas leis matemáticas.
Do mesmo xeito que a peza exposta incide nas correspondencias entre artes,ciencias e culturas de civilizacións dispares e antitéticas ao longo da historia, esta acción quere achegar as linguaxes da música e a poesía ao da pintura abstracta.A consigna de ruptura de barreiras segue vixente, reinventando agora as relacións e semellanzas que conteñen estas tres disciplinas, que se mimetizaran no espazo do patio da Casa das Artes.
Darío Basso(Caracas, 1966) é un dos pintores galegos con maior proxección internacional no panorama artístico actual. A súa evolución pictórica está marcada polas súas longas estancias en diferentes cidades como Madrid, París, Roma, Pissignano, Coruxo, Nova York, Choroní, Baoruco, Marrocos... Estas incursións en culturas tan afastadas son a orixe da expresión da súa mirada poética e persoal cara á realidade humana, dos seus soños e das súas contradicións, sen esquecer un profundo compromiso social que o artista mostra en toda a súa obra.
É imposible reducilo a fórmulas, escolas ou tendencias concretas. Absorbe canto
contempla, e diso dános unha visión persoal, sorprendente, inquietante, madura e con todo, cun sinal xuvenil, propia dun temperamento a un tempo dinámico e reflexivo. Na pintura de Basso está a transformación do observado, a textura da cerámica, os mundos intuídos, soñados, abisais, e a morfoloxía dos crustáceos ou da vexetación alagada polo orballo da madrugada. E hai, como cansa, a morfoloxía dunha pintura decorativa do gran Leon Bask, pero alucinante, obsesiva. Basso é un conceptual abstracto que sente en formas e cores, sabio e directo, fresco, aínda que a súa frescura esixa un tremendo esforzo, porque antes foi a decantación de todo, desde o gótico a Max Ernst.
A súa obra atópase nas coleccións do centro galego de arte contemporáneo, da
Escola de Belas Artes de Galicia, no Ministerio de Cultura, na Deputación de
Pontevedra, na Xunta de Galicia, Centro de Arte Reina Sofía, Caixa Galicia, Caixa Nova así como en numerosos museos provinciais de España e noutras coleccións internacionais.
www.dariobasso.com
Gautama del Campo Peñalver (Sevilla, 1967) é músico e compositor. Saxo tenor, alto e soprano; frauta travesera e frautas étnicas: duduk, nays, e moseño. Os seus sons e ritmos do mediterráneo pretenden recuperar, conservar e incorporar instrumentos e músicas universais, achegando luz ao camiño do entendemento das futuras civilizacións.
Músico asiduo dos Festivais de Jazz, participou nos circuítos musicais da SGAE, a AIE, a Comunidade de Madrid ou a Generalitat de Cataluña, representando a
España en Festivais como o New Music Seminar, Nova York (1993), o MIDEM,
Cannes (1995) ou a Mostra de Jazz Europeo de Barcelona (1995), e percorrendo países como Arxentina, Brasil, Paraguai, Alemaña ou Marrocos.
É Director Musical de "El Club de la Comedia", retransmitido por cadeas como
Telecinco, Antena 3, Canle Plus, TVE, Vía Digital... Foino tamén de "A Noite de Fontes e Cía" (Telecinco), o "Club de Flo" (A 6º TV). Compuxo a música de
espectáculos de teatro como "Cincohombres.com", "Cincomujeres.com". En 2006, xunto a Benjamín Escoriza, cantante do grupo de música "Radio Tarifa", compuxo seis temas gravados en directo para o programa "ÚNICOS" de Antena 3 televisión.
A súa paixón pola fusión do Flamenco coa música Árabe, e a procura dun son
orixinal, utilizando para iso instrumentos étnicos e cantes antigos lévanlle a traballar para elaborar a súa propia fusión, influenciada polo Jazz, a música Hindú, ou a Balcánica, e conseguindo así que as súas composicións obteñan un estilo propio, mestizo, moderno e actual.
http://www.myspace.com/gautamadelcampo
Carlos Oroza (Viveiro) poeta galego, máxico, único e xenial, é un nome lendario nos círculos literarios. Talvez o último beat. Mestre da oralidade, creador de belísimas imaxes poéticas e con maxistral e á vez austero recitado. Como el mesmo afirma: "As palabras soñan que as nomeo". A súa obra, tamén moi relacionada coa natureza, é a de "un poeta nórdico que cobiza o afastado, a luz.
Non só a luz do sol, senón tamén a luz do pensamento...". Sen dúbida o mellor
rapsoda que existe en Europa. Os seus recitais a metade da década do sesenta
eran tan impoñentes que, ao finalizar a súa intervención, saía do escenario como
un toureiro, aos ombreiros dos estudantes. Posúe unha linguaxe dunha
orixinalidade sen medida. Oroza é como unha onda xigante, profunda e azul, de
consecuencias imprevisibles, onde podes naufragar para sempre ou ser arroxado
ás praias máis doces do globo.
Descargar todas as imaxes
presentarse a partir de maio no Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela.Máis adiante itinerará por varios países en Oriente Medio volvendo a Vigo en 2009, con ocasión da World Fishing Exhibition.
A instalación componse de 23 haimas cairotas de 430 x 260 cm. cada unha- impresas con teselacións xeométricas que utilizan teselacions matemáticas e serven na súa contorna habitual para protexer e ornamentar edificios en construción. Proxéctanse tamén dous vídeos con música de instrumentos autóctonos exipcios e imaxes do proceso pictórico. O soporte elixido evidencia a unificación de culturas: as inscricións nas teas evocan a memoria do saber compartido por varias civilizacións, mentres a presenza arquitectónica abarca todo ese coñecemento, identificando ao conxunto coas mesmas leis matemáticas.
Do mesmo xeito que a peza exposta incide nas correspondencias entre artes,ciencias e culturas de civilizacións dispares e antitéticas ao longo da historia, esta acción quere achegar as linguaxes da música e a poesía ao da pintura abstracta.A consigna de ruptura de barreiras segue vixente, reinventando agora as relacións e semellanzas que conteñen estas tres disciplinas, que se mimetizaran no espazo do patio da Casa das Artes.
Darío Basso(Caracas, 1966) é un dos pintores galegos con maior proxección internacional no panorama artístico actual. A súa evolución pictórica está marcada polas súas longas estancias en diferentes cidades como Madrid, París, Roma, Pissignano, Coruxo, Nova York, Choroní, Baoruco, Marrocos... Estas incursións en culturas tan afastadas son a orixe da expresión da súa mirada poética e persoal cara á realidade humana, dos seus soños e das súas contradicións, sen esquecer un profundo compromiso social que o artista mostra en toda a súa obra.
É imposible reducilo a fórmulas, escolas ou tendencias concretas. Absorbe canto
contempla, e diso dános unha visión persoal, sorprendente, inquietante, madura e con todo, cun sinal xuvenil, propia dun temperamento a un tempo dinámico e reflexivo. Na pintura de Basso está a transformación do observado, a textura da cerámica, os mundos intuídos, soñados, abisais, e a morfoloxía dos crustáceos ou da vexetación alagada polo orballo da madrugada. E hai, como cansa, a morfoloxía dunha pintura decorativa do gran Leon Bask, pero alucinante, obsesiva. Basso é un conceptual abstracto que sente en formas e cores, sabio e directo, fresco, aínda que a súa frescura esixa un tremendo esforzo, porque antes foi a decantación de todo, desde o gótico a Max Ernst.
A súa obra atópase nas coleccións do centro galego de arte contemporáneo, da
Escola de Belas Artes de Galicia, no Ministerio de Cultura, na Deputación de
Pontevedra, na Xunta de Galicia, Centro de Arte Reina Sofía, Caixa Galicia, Caixa Nova así como en numerosos museos provinciais de España e noutras coleccións internacionais.
www.dariobasso.com
Gautama del Campo Peñalver (Sevilla, 1967) é músico e compositor. Saxo tenor, alto e soprano; frauta travesera e frautas étnicas: duduk, nays, e moseño. Os seus sons e ritmos do mediterráneo pretenden recuperar, conservar e incorporar instrumentos e músicas universais, achegando luz ao camiño do entendemento das futuras civilizacións.
Músico asiduo dos Festivais de Jazz, participou nos circuítos musicais da SGAE, a AIE, a Comunidade de Madrid ou a Generalitat de Cataluña, representando a
España en Festivais como o New Music Seminar, Nova York (1993), o MIDEM,
Cannes (1995) ou a Mostra de Jazz Europeo de Barcelona (1995), e percorrendo países como Arxentina, Brasil, Paraguai, Alemaña ou Marrocos.
É Director Musical de "El Club de la Comedia", retransmitido por cadeas como
Telecinco, Antena 3, Canle Plus, TVE, Vía Digital... Foino tamén de "A Noite de Fontes e Cía" (Telecinco), o "Club de Flo" (A 6º TV). Compuxo a música de
espectáculos de teatro como "Cincohombres.com", "Cincomujeres.com". En 2006, xunto a Benjamín Escoriza, cantante do grupo de música "Radio Tarifa", compuxo seis temas gravados en directo para o programa "ÚNICOS" de Antena 3 televisión.
A súa paixón pola fusión do Flamenco coa música Árabe, e a procura dun son
orixinal, utilizando para iso instrumentos étnicos e cantes antigos lévanlle a traballar para elaborar a súa propia fusión, influenciada polo Jazz, a música Hindú, ou a Balcánica, e conseguindo así que as súas composicións obteñan un estilo propio, mestizo, moderno e actual.
http://www.myspace.com/gautamadelcampo
Carlos Oroza (Viveiro) poeta galego, máxico, único e xenial, é un nome lendario nos círculos literarios. Talvez o último beat. Mestre da oralidade, creador de belísimas imaxes poéticas e con maxistral e á vez austero recitado. Como el mesmo afirma: "As palabras soñan que as nomeo". A súa obra, tamén moi relacionada coa natureza, é a de "un poeta nórdico que cobiza o afastado, a luz.
Non só a luz do sol, senón tamén a luz do pensamento...". Sen dúbida o mellor
rapsoda que existe en Europa. Os seus recitais a metade da década do sesenta
eran tan impoñentes que, ao finalizar a súa intervención, saía do escenario como
un toureiro, aos ombreiros dos estudantes. Posúe unha linguaxe dunha
orixinalidade sen medida. Oroza é como unha onda xigante, profunda e azul, de
consecuencias imprevisibles, onde podes naufragar para sempre ou ser arroxado
ás praias máis doces do globo.