O alcalde avoga por “volver a nosa mirada” á cultura para que a pandemia non “sepulte” a creatividade
No acto de apertura da exposición de Manuel Vilariño no MARCO de Vigo, Abel Caballero quixo sumarse este xoves á demanda do sector en España e defendeu que “a pandemia debe ser argumento para potenciar aínda máis a cultura” e tendeu a man para atopar “un espazo de desafogo, para que a pandemia non sexa unha lousa que sepulte a capacidade creativa” dos artistas.
O alcalde explicou que, en momentos difíciles como os actuais, “temos que seguir volvendo a nosa mirada aos desenvolvementos e espazos culturais” para que a Covid-19 sexa “argumento para potenciar aínda máis” este ámbito, porque “somos as nosas raíces e a cultura”. “Hoxe me sumo desde aquí á mobilización da cultura de toda España”, manifestou Caballero, quen engadiu: “Queremos volver tender a man para que a cultura atope un espazo de desafogo, para que a pandemia non sexa unha lousa que sepulte a capacidade creativa de tantos artistas”.
Abel Caballero fixo estas declaracións durante o acto de apertura da exposición "Seda de cabalo" no Museo de Arte Contemporánea de Vigo (MARCO), unha mostra do fotógrafo e poeta coruñés Manuel Vilariño, que pecha en Vigo o seu percorrido. Xunto ao alcalde e ao artista interviron na presentación o director do MARCO, Miguel Fernández-Cid, e o comisario da exposición, Fernando Castro, e acudiron os concelleiros Abel Losada e Uxía Blanco.
O Museo comeza a nova tempada de exposicións coa mostra de Manuel Vilariño, que ocupa a primeira planta do MARCO ata o 31 de xaneiro do próximo ano. A exposición, comisariada por Fernando Castro, está producida pola Subdirección Xeral de Museos Estatais do Ministerio de Cultura e Deporte.
“Seda de cabalo” é a maior de cantas exposicións realizáronse ata esta data de Manuel Vilariño (A Coruña, 1952), fotógrafo e poeta, Premio Nacional de Fotografía 2007 e un dos máis importantes artistas do panorama contemporáneo actual. Manuel Vilariño expuxo ao longo da súa traxectoria no Museo Reina Sofía de Madrid, en The Museum of Fine Arts de Houston, no Museo Estremeño e Iberoamericano de Arte Contemporánea (MEIAC) de Badaxoz e no Artium de Vitoria, entre outros.
A mostra revisa a súa traxectoria a través dunha selección de obras —fotografías, instalacións, vídeos e tamén unha parte da súa produción poética— desde 1980 ata a actualidade. Máis que unha retrospectiva ao uso, está concibida como reflexo dos aspectos máis destacables da súa traxectoria e da súa estética, sempre marcada por un fondo poético e pola demanda dunha actitude contemplativa.
Atendendo a unha orde máis formal e conceptual que cronolóxica, a selección de obras e a súa disposición en salas responde á vontade de manter esa continuidade poética, temática e ambiental que dá sentido ao percorrido e a toda a obra de Manuel Vilariño no seu conxunto. A montaxe nas salas do MARCO leva ao espectador desde a súa particular mirada aos animais e a súa reinterpretación da esencia dun xénero clásico como o bodegón -Vilariño como gran mestre da natureza morta—, á súa visión da paisaxe, intimamente relacionada coa melancolía, nun diálogo permanente e sutil entre a vida e a morte.