Pacientes de endometriose reclaman un diagnóstico temperán e unha unidade multidisplinar en Vigo
Yolanda Fortes, en representación de "querENDO Mulleres con endometriose", interveu antes do comezo do Pleno deste mércores e denunciou unha espera media de oito anos para diagnosticar unha enfermidade que en Vigo padecen máis de 8.000 mulleres. Demandan ademais en Vigo unha unidade de endometriose multidisciplinar de referencia para toda Galicia.
"Probablemente poucas veces escoitaron a palabra endometriose. Nos medios de comunicación a palabra escoitaríana sempre de boca dunha muller diagnosticada, ás veces dalgún médico que nos acompaña nesta cruzada para visualizar esta enfermidade. Nunca a verían nun cartel no seu centro de saúde, nunha campaña de sensibilización do Sergas, nunha campaña de información do Ministerio de Saúde. Nunca.
Por responsabilidade coas que veñen detrás, as diagnosticadas de endometriose temos a obrigación de investir parte do tempo que debemos dedicar a coidarnos, en lanzar un SOS á sociedade para que se coñezan os síntomas desta enfermidade silenciada, que non silenciosa.
Non estenderei a descrición da enfermidade que xa está contemplada na moción que se discute hoxe. Só vou dar algúns datos que soar soan fríos, pero que, teñan por seguro, falan claramente das interminables horas de dor que sumamos entre todas.
Unha de cada dez mulleres en idade fértil ten endometriose. Unha de cada dez. Isto tradúcese en máis de oito mil viguesas con endometriose. Destas 8.000, o 15% temos formas graves da enfermidade. Si, mil duascentas viguesas coas formas máis avanzadas da enfermidade. Fagan cálculos e teñan en conta cantos poderían estar na área de saúde que atende o complexo hospitalario Álvaro Cunqueiro e Povisa.
Algunhas destas mulleres perderon a capacidade de reproducirse ou viron como lles quitaban un intestino ou perdían un ril. Moitas danaron seriamente as súas vidas por unha dor constante, cronificadas por non ser atendidas en tempo e forma. A gran maioría viron ano tras ano, a pesar de percorrer as consultas médicas, dunha a outra, que ninguén fixo caso da súa dor, que non se non reflicte o que elas contaban no seu historial médico e que cando finalmente conseguían un diagnóstico -que saiban o tempo media de espera para o diagnóstico é de 8 anos- descubriron que a historia clínica pasaba por encima de todos os síntomas que elas relataban e que as consideraban pacientes asintomáticas.
É asintomático desvanecerse coa dor da regra? É asintomático acerca de ter que ir á cama e non poder traballar ou estudar? É asintomático sobre os problemas intestinais relacionados coas diferentes fases do período? Unha gran maioría non é asintomática, pero temos síntomas tan variados como diferentes doutras mulleres.
O verdadeiro problema é que a medicina tradicional segue tendo un gran problema de escoita cando a persoa que senta na consulta é unha muller ... "estarás tensa, ansiosa ou deprimida!". É o diagnóstico máis frecuente.
Cando en 2012 o Ministerio de Saúde aprobou unha Guía para o coidado de mulleres con endometriose, pensamos ... é así! Agora aplicarana e as cousas mellorarán pero os anos pasaron e vemos que nada se estaba movendo. En 2015, as mulleres de querENDO, vindas de moitos lugares de Galicia, entregámoslla persoalmente ao SERGAS en Santiago, por se o problema fóra que non lla enviasen desde Madrid. Hoxe no Sergas, a Guía é coñecida, pero non se aplica. De que serve entón?
En Galicia non existe unha unidade multidisciplinar de endometriose. Como é posible que unha enfermidade que pode afectar calquera parte do corpo non teña unha unidade multidisciplinar no século XXI? Pero a ninguén lle entra na cabeza a cantidade de custos que isto aforraría á Seguridade Social? Chámase detección precoz, señores! E facelo aforra diñeiro. Ninguén o ve?
Vigo ten unha opinión específica sobre a endometriose que vén observando no Hospital Xeral Cíes desde 2011. Unha consulta que durante os anos contou coa presenza de Doutora María Vieitez e Helena Rodríguez. Eses anos pasados fixéronnos ser optimistas e pensar que antes esas consultas específicas converteríanse nunha unidade multidisciplinaria. Algunhas declaracións do Dr. Carlos López Ramón e Cajal hai uns meses na prensa caeu como unha xerra de auga fría entre nós: o Dr. López, xefe do Servizo de Xinecología de Álvaro Cunqueiro, lamentou os impedimentos para conseguilo. Vigo non só debe ter unha unidade de endometriose multidisciplinaria, senón ser a unidade de referencia de Galicia.
Paralelamente, non se fixo nada para capacitar aos médicos de cabeceira para que poidan realizar un mellor acompañamento nunha enfermidade que é crónica e que, por tanto, requirirá atención constantemente.
E así seguimos as mulleres con endometriose, esperando unha media de 8 anos para obter un diagnóstico e comezar o tratamento.
E agora fáganos saber que as nosas últimas palabras son para as nenas e os nenos que enchen as escolas e os institutos de Vigo. As mulleres que son diagnosticadas hoxe non che deixarán en paz como nós. Esperamos que esta sesión plenaria do Concello de Vigo tampouco o faga. Debe coñecer os síntomas, identificalos, descubrilos canto antes e non darse por vencidos se non se escoita a súa voz.
Temos que reducir este atraso de diagnóstico sexa o que sexa. O menor atraso diagnóstico é un mellor prognóstico. Para eles, para o diagnóstico temperán!
En nome de todos os pacientes de endometriosis, moitas grazas por levar esta moción a esta sesión plenaria, esperamos o apoio de toda a corporación. Grazas!"
Por responsabilidade coas que veñen detrás, as diagnosticadas de endometriose temos a obrigación de investir parte do tempo que debemos dedicar a coidarnos, en lanzar un SOS á sociedade para que se coñezan os síntomas desta enfermidade silenciada, que non silenciosa.
Non estenderei a descrición da enfermidade que xa está contemplada na moción que se discute hoxe. Só vou dar algúns datos que soar soan fríos, pero que, teñan por seguro, falan claramente das interminables horas de dor que sumamos entre todas.
Unha de cada dez mulleres en idade fértil ten endometriose. Unha de cada dez. Isto tradúcese en máis de oito mil viguesas con endometriose. Destas 8.000, o 15% temos formas graves da enfermidade. Si, mil duascentas viguesas coas formas máis avanzadas da enfermidade. Fagan cálculos e teñan en conta cantos poderían estar na área de saúde que atende o complexo hospitalario Álvaro Cunqueiro e Povisa.
Algunhas destas mulleres perderon a capacidade de reproducirse ou viron como lles quitaban un intestino ou perdían un ril. Moitas danaron seriamente as súas vidas por unha dor constante, cronificadas por non ser atendidas en tempo e forma. A gran maioría viron ano tras ano, a pesar de percorrer as consultas médicas, dunha a outra, que ninguén fixo caso da súa dor, que non se non reflicte o que elas contaban no seu historial médico e que cando finalmente conseguían un diagnóstico -que saiban o tempo media de espera para o diagnóstico é de 8 anos- descubriron que a historia clínica pasaba por encima de todos os síntomas que elas relataban e que as consideraban pacientes asintomáticas.
É asintomático desvanecerse coa dor da regra? É asintomático acerca de ter que ir á cama e non poder traballar ou estudar? É asintomático sobre os problemas intestinais relacionados coas diferentes fases do período? Unha gran maioría non é asintomática, pero temos síntomas tan variados como diferentes doutras mulleres.
O verdadeiro problema é que a medicina tradicional segue tendo un gran problema de escoita cando a persoa que senta na consulta é unha muller ... "estarás tensa, ansiosa ou deprimida!". É o diagnóstico máis frecuente.
Cando en 2012 o Ministerio de Saúde aprobou unha Guía para o coidado de mulleres con endometriose, pensamos ... é así! Agora aplicarana e as cousas mellorarán pero os anos pasaron e vemos que nada se estaba movendo. En 2015, as mulleres de querENDO, vindas de moitos lugares de Galicia, entregámoslla persoalmente ao SERGAS en Santiago, por se o problema fóra que non lla enviasen desde Madrid. Hoxe no Sergas, a Guía é coñecida, pero non se aplica. De que serve entón?
En Galicia non existe unha unidade multidisciplinar de endometriose. Como é posible que unha enfermidade que pode afectar calquera parte do corpo non teña unha unidade multidisciplinar no século XXI? Pero a ninguén lle entra na cabeza a cantidade de custos que isto aforraría á Seguridade Social? Chámase detección precoz, señores! E facelo aforra diñeiro. Ninguén o ve?
Vigo ten unha opinión específica sobre a endometriose que vén observando no Hospital Xeral Cíes desde 2011. Unha consulta que durante os anos contou coa presenza de Doutora María Vieitez e Helena Rodríguez. Eses anos pasados fixéronnos ser optimistas e pensar que antes esas consultas específicas converteríanse nunha unidade multidisciplinaria. Algunhas declaracións do Dr. Carlos López Ramón e Cajal hai uns meses na prensa caeu como unha xerra de auga fría entre nós: o Dr. López, xefe do Servizo de Xinecología de Álvaro Cunqueiro, lamentou os impedimentos para conseguilo. Vigo non só debe ter unha unidade de endometriose multidisciplinaria, senón ser a unidade de referencia de Galicia.
Paralelamente, non se fixo nada para capacitar aos médicos de cabeceira para que poidan realizar un mellor acompañamento nunha enfermidade que é crónica e que, por tanto, requirirá atención constantemente.
E así seguimos as mulleres con endometriose, esperando unha media de 8 anos para obter un diagnóstico e comezar o tratamento.
E agora fáganos saber que as nosas últimas palabras son para as nenas e os nenos que enchen as escolas e os institutos de Vigo. As mulleres que son diagnosticadas hoxe non che deixarán en paz como nós. Esperamos que esta sesión plenaria do Concello de Vigo tampouco o faga. Debe coñecer os síntomas, identificalos, descubrilos canto antes e non darse por vencidos se non se escoita a súa voz.
Temos que reducir este atraso de diagnóstico sexa o que sexa. O menor atraso diagnóstico é un mellor prognóstico. Para eles, para o diagnóstico temperán!
En nome de todos os pacientes de endometriosis, moitas grazas por levar esta moción a esta sesión plenaria, esperamos o apoio de toda a corporación. Grazas!"